Rozpoczną się mszą świętą, która o godz. 10 odprawiona zostanie w intencji ojczyzny i strażaków w kościele parafialnym w Chodlu. Przewidziany jest uroczysty przemarsz do kościoła spod Urzędu Gminy, a po mszy na plac przy remizie. Delegacje złożą też wiązanki kwiatów pod pomnikami ofiar II wojny światowej oraz marszałka Józefa Piłsudskiego. O godz. 11.30 rozpoczną się oficjalne obchody jubileuszu 100-lecia istnienia Ochotniczej Straży Pożarnej w Chodlu.
A jej historia zaczęła się od zebrania, które 3 maja 1922 roku zwołał ówczesny sekretarz gminy Chodel. I to na nim podjęta została decyzja o utworzeniu w Chodlu Ochotniczej Straży Ogniowej. Tak nazywała się wówczas strażacka formacja. Powołany został komitet założycielski. W jego skład weszli: właściciel majątku Radlin Stanisław Boduszyński, sekretarz gminy Chodel Wiktor Krzeszowski, właściciel apteki Władysław Dąbski, a także mieszkańcy Antoni Czuryłowski, Zygmunt Bogusławski, Władysław Grzyb, Stanisław Brzozowski, Jan Krzeszowski, Józef Mizerski, Antoni Szczucki, Antoni Kosik, Leon Smętny, Piotr Zaręba i Aleksander Jastrzębski. Na pierwszego prezesa Ochotniczej Straży Ogniowej w Chodlu wybrany został Stanisław Boduszyński.
Początki nie były łatwe. Straż liczyła 28 druhów, a na swoim wyposażeniu miała pięć wiader, dziesięć bosaków, dziesięć tłumnic, sikawkę sprzed I wojny światowej, a także dziesięć odcinków węża toczonego i jeden ssawnego. Rok później doszło do zmiany we władzach. Na czele chodelskiej jednostki stanął nowy prezes Wiktor Krzeszowski, a naczelnikiem został Antoni Szczucki.
W 1923 roku podjęta została też ważna decyzja o budowie Domu Strażackiego, czyli remizy. Rozpoczęła się zbiórka pieniędzy. Pomagał w tym specjalnie utworzony zespół artystyczny, który jeździł po okolicznych miejscowościach i wystawiał przygotowaną sztukę „Królowa Przedmieścia”. W ten sposób zespół zbierał środki na zakup materiałów budowlanych. Sama budowa Domu Strażackiego trwała dwa lata. I miała to być jak na ówczesne czasy jedna z najbardziej okazałych remiz w powiecie. Posiadała salę widowiskową, scenę i rekwizytornię. 5 lipca 1925 roku budynek został poświęcony przez ówczesnego proboszcza ks. Piotra Ozimińskiego. Funkcję remizy pełnił do 1962 roku. Następnie przebudowany został na kino „Wrzos”.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.